MIRIĆI vode poreklo od Stefana Udovičića koji se u ove krajeve doselio sa Kosova i Metohioje krajem XVIII veka. Imao je sinove Aleksandra i Nedeljka. Nedeljko i Mirisava-Mira imaju sinove: Dimitrija, Pavla i Aleksu koji se prezivaju po ocu Nedeljković. Deca ovih Nedeljkovića dobijaju prezime po babi – Mirići.
MIRIĆ Milosav (1860-1928), terzija, mlinar, trgovac i bankar.
Rođen je 1860. godine u Milutovcu kao najmlađi od petoro dece zemljoradnika Alekse Nedeljkovića (1828-1883) i Stanke-Stane, rođene Paunović (1829-1909).
Milosav prelazi u Trstenik, na početku kao terzija, a kasnije kao trgovac mešovitom robom i stiče imetak i lep ugled. Bio je trgovac, mlinar, industrijalac, bankar i jedan od vođa Radikalne stranke u Trsteniku. Vlasnik je više radnji, nekoliko kuća i parnog mlina „Stražba“ u Osaonici kod Trstenika. Bio je član odbora za izgradu nove crkve „Sveta Trojica“ u Trsteniku, osnivač i akcionar Trsteničke kreditne banke (1922), nastale preobraženjem „Trsteničkog udruženja za pomoć i štednju“ osnovanog još 1887. godine, kao i Zemljoradničke štedionice u Trsteniku (1924). Milosav i sinovi su 1921. godine uz parni mlin, valjaonicu sukna i ledaru velikog kapaciteta u Stražbi postavili i gater – postrojenje strugare na horizontalni pogon. Ova strugara u prvim posleratnim godinama je predstavljala prvo industrijsko postrojenje u Trsteniku. Tu je postavljena i prva elektroinstalacija sa dinamo-mašinom za proizvodnju električne struje za rad i osvetljenje mlina i okolnih objekata.
Bio je u odboru za osnivanje Vrnjačke Banje, a 1911. godine u njenom centru, pored vile „Avale“, sa Vasom Anđelkovićem gradi „Stanove Anđelkovića i Mirića“ sa 65 soba i sa 2 lokala. Ubrzo se razortačuju, Vasin deo je hotel „Kruna“, a Milosavljev vila „Mirić“. Objekti su porušeni 1989. godine zbog izgradnje novog dela hotela „Zvezda“.
Bio je izdavač poštanskih razlednica sa motivima Trstenika i Vrnjačke Banje.
Prve automobile u Trsteniku kupili su braća Mirići i braća Malićanin. Zapošljavaju i šofere i mehaničare za održavanje mašina.
Supruga Milisava Mirića, Katarina-Kata Mirićka, bila je jedna od osnivača Podružine Ženskog društva u Trsteniku 1906. godine, a kasnije i njena predsednica.
Milosav se oženio 1882. godine Katarinom (1865-1933), ćerkom kasapina i kafedžije Miluna Živkovića iz Trstenika, koja mu je donela u miraz znatno nasledstvo. Milosav i Katarina-Kata su imali desetoro dece, sedmoricu sinova i tri kćeri: Aleksu, Božidara, Svetolika, Stevana, Darinku, Hristinu, Milicu, Miluna, Dragomira i Branislava. Mirići su kasnije ženidbama i udajama svoje dece uvećali već stečeno veliko bogatstvo i postali su ekonomski najmoćnija i jedna od najuglednijih porodica iz trsteničkog kraja.
Milosav Mirić je umro 23. aprila 1928. godine u Trsteniku.
MIRIĆ Aleksa (1883-1918), trgovac, umro je od malarije 20. maja1918. godine, kao rezervni konjički narednik, u mestu Banica (danas Veva) kod Lerina (Florina), na Solunskom frontu, gde je i sahranjen. Njegove posmrtne ostatke preneo je otac Milosav u Trstenik gde je sahranjen 23. aprila 1923. godine.
MIRIĆ Božidar (1884-1934), lekar.
Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, gimnaziju pohađao u Kruševcu i Čačku, a maturirao 1903. u Beogradu. Medicinu je završio u Beču i 1909. promovisan za doktora celokupnog lekarstva i hirurgije. Na praksi i specijalizaciji hirurgije bio je u Opštoj državnoj bolnici u Beogradu (1909-1911). Konkursom je jula 1912. izabran za lekara Jaseničkog sreza i radio u Topoli.
Učestvovao je u oba balkanska rata (1912-1913) kao lekar pri bolničkoj četi Šumadijske divizije II poziva. Nakon demobilizacije vratio se na dužnost u Topolu. Ponovo je mobilisan jula 1914. i oktobra iste godine proizveden je u rezervnog sanitetskog poručnika. Tifus je preboleo 1915, oktobra iste godine povlačio se sa srpskom vojskom i januara 1916. dospeo na Krf. Kao lekar 2. armije učestvovao je u proboju Solunskog fronta.
Nakon demobilizacije postavljen je na dužnost sreskog lekara Bitoljskog sreza, potom okružnog fizikusa u Prizrenu, gde je osnovao društvo za zaštitu dece bez roditelja i vakcinisao školsku decu protiv velikih boginja. Oboleo od reumatizma, vratio se septembra 1919. u Topolu i januara 1920. Postavljen je za upravnika bolnice. Uznapredovalu bolest više puta je lečio po banjama. Krajem 1921. proizveden je u rezervnog sanitetskog kapetana I klase, a 1924. postavljen u Ćupriji za referenta saniteta grada, potom za oblasnog referenta. Radio je kao privatni lekar u Mladenovcu, a od 1927. u Vrnjačkoj Banji.
U medicinskoj periodici objavio je rad o aneurizmi aorte i jedan o bubrezima.
Živeo je u Beogradu. Umro je 11. avgusta 1934. godine u Topoli.
MIRIĆ Svetolik (1887-1943), privrednik i bankar. Oženio se Kosarom Pavlović iz Rače. Pre rata je bio opštinski odbornik. Godine 1942. je izabran za predsednika opštine Trstenik. Predvodio je Odbor za pomoć izbeglicama i njegovim zalaganjem zbrinute su mnoge porodice koje je kao beskućnike rat doveo u Trstenik. Uhapšen je zbog četni-čkog prepada i ubistva sreskog načelnika, Danila Mihajlovića, i streljan je 1943. godine na Banjici kao talac. Sa suprugom Kosarom, rođenom Pavlović, imao je kćer Olgu-Olgicu (1921), udatu za Dragoslava Bićanina, sa kojim ima sina Slobodana, poznatog glumca u Beogradu.
MIRIĆ Stevan (1889-1966) privrednik i bankar. Oženio se Feodorom Popović iz Prijedora. Sa njom je imao sina Miodraga, koji se odselio za Beograd, Petra, koga su ubili žandarmi u noći aprila 1943. godine u Trsteniku za vreme policijskog časa i Milosava-Mišu, inženjera „Prve petoletke“ u Trsteniku.
MIRIĆ Darinka (1891-1958) je bila udata za Radivoja Pantovića iz Čačka.
MIRIĆ Hristina (1893-1971) je bila udata za Milana Živanovića iz Rače Kragujevačke, koga su streljali partizani 1944. godine.
MIRIĆ Milica (1891-1913) je umrla kao devojka.
MIRIĆ Milun (1897-1962), inženjer, živeo je u Novom Sadu. Oženio se Nemicom Dagmar Hempt iz Lukavca kod Tuzle.
MIRIĆ Dragomir (1898-1972), bankar, oženio se Zorkom (1905-1996), ćerkom trgovca Petra Stojadinovića, sa kojom je imao sinove Jovana, Petra i Vojislava, prvaka Jugoslovenskog dramskog pozorišta u Beogradu.
MIRIĆ Branislav (1901-1972), privrednik. Oženio se 1926. godine Milicom Milovanović, studentkinjom medicine Bečkog univerziteta, ćerkom Dobrivoja Milovanovića, trgovca iz Trstenika, koji je u Vrnjačkoj Banji sagradio vilu „Atina“. Sa njom je imao ćerke: Katarinu, arhitektu, Ljubicu, arhitektu, Gordanu, profesorku, i Ljiljanu-Bebu, zdravstvenog radnika, i sina Milana, inženjera.
MIRIĆ Vojislav (1933-2019), prvak Jugoslovenskog dramskog pozorišta.
Rođen je 7. aprila 1933. godine u Trsteniku od oca Dragomira i majke Zorke, ćerke Petra Stojadinovića, bogatog trgovca iz Trstenika. U Trsteniku i Vrnjačkoj Banji provodi detinjstvo i završava osnovnu školu. Gimnaziju uči u Kruševcu, gde kao đak gimnazije glumi u poluprofesionalnom kruševačkom pozorištu. Diplomirao je glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju 1955. godine i biva angažovan u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, Beogradskom dramskom pozorištu, Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu,.narodnom pozorištu u Brogradu, Pozotištu u Banja Luci...
Posle nekoliko sjajnih uloga na filmu, među kojima se izdvajala uloga studenta Nenada u ljubavnoj priči „Čudna devojka“ sa Špelom Rozin (režija Jovan Živanović, 1962) bio je među prvima koji su ostvarili status slobodnog filmskog glumca i zajedno sa Velimirom Batom Živojinovićem osnovao je Udruženje filmskih glumaca.
Među pedesetak filmskih uloga Voje Mirića izdvajaju se uloge u filmovima „Službeni položaj“ Fadila Hadžića (Srebrna arena za glumu u Puli, 1964) i „Derviš i smrt“ Zdravka Velimirovića (Gran-pri u Nišu, 1974. – njegov nezaboravni Ahmed Nurudin stoji i danas kao obrazac antologijske uloge u savremenom filmu i spada među trajne doprinose umetnosti ekrana), kao što su to i uloge u filmovima „Tri“ Saše Petrovića (1965), „Nemirni“ Kokana Rakonjca (1967), „Brat doktora Homera“ Žike Mitrovića (1968), „Valter brani Sarajevo“ (1972), „Otpisani“ (1974) i druge.
Bio je upravnik Pozorišta na Terazijama i direktor distributerske kuće „Ineks-film”. Ugledni poslenik kulture i redak primer istinske skromnosti i čovekoljublja, Voja Mirić bio je oličenje Gospodina Glumca tokom celog svog ljudskog i umetničkog postojanja.
U braku sa Helenom Šlafajzer, filologom, profesorom, ima sina Olivera, snimatelja, koji živi u Sjedinjenim američkim državama.
Vojislav-Voja Mirić je preminuo u 86. godini, 23. aprila 2019. godine u Beogradu.