EGERIĆ Miroslav (1934- 2016), univerzitetski profesor, književnik.
Rođen je 1934. godine u Riđevštici kod Trstenika. Budući da je rano ostao bez oca, odrastao je u skromnoj seoskoj porodici pod okriljem majke Danice i brata Vane.
Osnovnu školu učio u Stopanji kod Trstenika (1940-1944), Nižu gimnaziju u Vrnjačkoj Banji (1948-1951), Učiteljsku školu u Kruševcu (1951-1955), a Filološki fakultet u Beogradu (1955-1960), gde je i doktorirao sa temom „Književno i kritičko delo Đorđa Jovanovića“ (1970). Na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, najpre je asistent, potom docent, vanredni i redovni profesor Srpske književnosti XX veka.
U Matici srpskoj je bio član Odbora Odeljenja za književnost i jezik Upravnog odbora u dva mandata. U Društvo književnika Vojvodine primljen 1965. godine, bio je član Upravnog odbora i predsednik (1991-1994), kao i član uprava Srpske književne zadruge i Srpskog PEN-centra. Član Udruženja književnika Srbije. Učestvovao je u radu brojnih žirija za književne nagrade.
Poznat je kao književni istoričar, kritičar i esejist. Pisao je o klasicima srpske moderne književnosti (D. Ćosiću, A. Isakoviću, M. Selimoviću). Priredio je trotomnu Antologiju srpskog pesništva XIX i XX veka (2008), do sada najobimniju i najambicioznije sačinjenu knjigu ove vrste kod nas. Priredivši dve antologije savremene srpske satire, kao i zbornik Domanovićevo pleme, svojim izvrsnim esejima i kritičkim prikazima dao jedan od najizuzetnijih i najhrabrijih doprinosa istoriji srpske satirične književnosti.
Dobitnik je niza nagrada: „Đorđe Jovanović“ (1975), „Milan Bogdanović“ (1985), Oktobarska nagrada Novog Sada (1991), Zlatna povelja Univerziteta u Novom Sadu (1991), „Laza Kostić“ (1995), Društva književnika Vojvodine za životno delo (1996), „Kočićeva knjiga“ (2000), Vukova nagrada (2002), Zlatni prsten despota Stefana Lazarevića („Bagdala“, Kruševac, 2007), „Ćorđe Fišer“ (2010) Sekcije satiričara i humorista Društva književnika Vojvodine.
Urednik „Vidika“ (1958-1960), „Polja“ (1961-1968), Izdavačkog preduzeća „Progres“ u Novom Sadu (1961-1962), „Dela“ (od 1968). Saradnik brojnih listova i časopisa: „Vidici“, „Delo“, „Student“, „Polja“, „NIN“, „Mladost“, „Letopis Matice srpske“, „Rukovet“, „Gledišta“, „Književne novine“, „Život“, „Književna kritika“, „Književna reč“, „Filosofija“, „Trag“, „Zlatna greda“, „Bagdala“, „Književna istorija“, „Politika“, „Uspenja“...
Autor većeg broja predgovora, pogovora, recenzija knjiga.
Objavljene knjige: Portreti i pamfleti, Novi Sad, 1963; Molitva na Čegru, Kruševac, 1967; Antologija savremene srpske satire, Beograd, 1970; Ljudi, knjige, datumi, Novi Sad, 1971; Reč u vremenu, Vrnjačka Banja, 1974; Dela i dani I, Novi Sad, 1975; Srećna ruka, Beograd, 1979; Izvor i molitva, Novi Sad, 1980; Dela i dani II, Novi Sad, 1982; Glasovi i ćutanja, Priština, 1984; Pisma porodičnim ljudima, Beograd, 1986, 1990; Dela i dani III, Novi Sad, 1990; Srbija i pamćenje, Novi Sad, 1996; Duh i čin, Banja Luka, 2000; Proplanci i magnovenja, Bačka Palanka, 2005; Lirski eseji, Novi Sad, 2005; Antologija srpskog pesništva: HIH-HH vek I-III, Novi Sad, 2008; Domanovićevo pleme: savremeni srpski satiričari, Zrenjanin, 2010; Skerlićev kritički duh, Novi Sad, 2011.
Prevodi na mađarski: Feljegyzesek a cellabol (Zapisi iz ćelije), 1963; Beszelgetes egu hallagatastrol (O Ivi Andriću), 1964.
Sa suprigom Ljubinkom ima đerku Vesnu (1970), pesnikinju i prevodioca.
Preminuo je u 83. godini života u Novom Sadu 31. oktobra 2016. godine, sahranjen je 2. novembra u rodnoj Riđevštici.