Narodna Biblioteka „Jefimija“ Trstenik

ĐALIĆ Milosav (1944-2015), novinar, književnik.

Rođen je 1944. godine u Lopašu kod Trstenika. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, srednju ekonomsku školu u Trsteniku, Višu pedagošku u Prizrenu i Filozofski fakultet u Prištini.

Radio je u Trsteniku kao stolarski radnik, knjigovođa, potom novinar i urednik fabričkog lista „Prva petoletka“, bibliotekar u trsteničkoj Narodnoj biblioteci „Jefimija“. Iako je u početku pisao pesme, književnu kritiku i eseje, pre svega je prozni pisac. Objavio je knjigu poezije, nekoliko zbirki priča i više romana. Pisac je velikog broja književnih kritika, eseja, recenzija, predgovora... Prevođen je na: engleski, švedski, turski, makedonski, albanski i grčki jezik.

Svoja književna ostvarenja je objavljivao u časopisima: „Bagdala“, „Letopis Matice srpske“, „Književne novine“, „Politika“, „Književnost“, „Naš trag“... Zastupljen u više antologija. Romani Van cvoje ljušture i Đavolji pepeo bili su u užem izboru za „Ninovu nagradu“ (1978. i 1985). U okviru dramskog ciklusa Drugog programa Radio Beograda premijerno mu je izvođena drama „Moravski krečari“, prema dramatizaciji romana Đavolji pepeo.

Član je Udruženja književnika Srbije i Književnog kluba „Bagdala“.

Objavljene knjige: Kora zemaljska, Kruševac, 1974; Tako mi seljaci, Trstenik, 1977; Van cvoje ljušture, Beograd, 1977; Đavolji pepeo, Novi Sad, 1984; Svetlost slike uspomena, Priština, 1988; Ljubav cve prevashodi, Nikšić, 1991; Spone, Paraćin, 1992; Izazov ppupode, Beograd, 1995; Moravski krečari, 1999; Treperenje duše, Beograd, 2002; Broš sa krstom, Kruševac – Trstenik, 2006; Van cvoje ljušture : memoari Milisava Dimitrijevića iz Pakašnice iliti roman o Ribarskoj Banji, Trstenik, 2009.

Dela o Milosavu Đaliću: Milovan Gočmanac, Sudbine ljudi u delima Milosava Đalića, Trstenik, 2000; Književno delo Milosava Đalića, Zbornik „Savremena srpska proza“, br. 21, Trstenik, 2009.

ĐORĐEVIĆ Životije (1926-2018), geolog, doktor tehničkih nauka, istraživač.

Rođen je 1926. godine u Maloj Drenovi kod Trstenika. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Jagodini. Na Geološki fakultet Univerziteta u Beogradu upisao se školske 1945/1946. i diplomirao 15. novembra 1950. godine. Školske 1953/1954. godine upisao se na Rudarski fakultet Univerziteta u Beogradu i diplomirao 1958. godine. Stekao je zvanje doktora tehničkih nauka odbranom teze: „Doprinos metodologiji ekonomske ocene ležišta fosfata sa osvrtom na ležišta lisina“.

Radio je u naftnoj industriji u svojstvu upravnika pogona, glavnog geologa preduzeća, šefa proizvodnje i šefa razrade ležišta. U obojenoj metalurgiji: u Trepči – kao tehnički rukovodilac u jami i flotaciji, u Boru – kao upravnik borske flotacije i šef grupe za projektovanje i izgradnju rudnika Lisina. U Institutu za tehnologiju nuklearnih i drugih mineralnih sirovina, u zvanju vodećeg istraživača.

Pored svojih redovnih obaveza, bio je član Konsultantske misije po pitanju tehnologije istraživanja i eksploatacije mineralnih sirovina u Kubi, koja je boravila na Kubi. Šest meseci bio je na specijalizaciji u Institutu za naftu u Parizu, dva puta je od strane Instituta za tehnologiju nuklearnih i drugih mineralnih sirovina slat na rad u Iran.

Na Međunarodnom naučnom skupu Odbora Srpske akademije nauka za sakupljanje građe o genocidu protiv srpskog naroda i drugih naroda Jugoslavije u XX veku bio je jedan od referenata sa temom „Zločini genocida izvršeni nad srpskim narodom u Drugom svetskom ratu“. Na ovu temu govorio je na nekoliko međunarodnih skupova.

Predstavnik je Društva za ispitivanje međunacionalnih odnosa u Jugoistočnoj Evropi. Počasni je savetnik Odbora Istraživačkog instituta Jasenovac u Njujorku.

Kao dopisnik sarađivao je u revijalnim listovima: „Intervju“, „Evroglas“, „Srpsko nasleđe“, „On“, „Svedok“...

Objavljene knjige: Gubici stanovništva Jugoslavije u Drugom svetskom ratu, Beograd, 1997; Istinom za Srbiju, Jagodina, 2004; Kosovo i Metohija kroz vekove, Jagodina, 2009; Satiranje srpstva u XIX i XX veku, I-III, Beograd, 2012; Gubici stanovništva Jugoslavije u Drugom svetskom ratu – nauka i skribomanija, Beograd, 2014; Uloga Vatikana i Engleske u satiranju srpstva, Beograd, 2014; Pravoslavlje – jedini izvor hrišćanstva, Beograd, 2015.

Deo svoje biblioteke (oko 3.000 knjiga i veliki broj rukopisne građe) poklonio je 2016. godine Narodnoj biblioteci „Jefimija“ u Trsteniku.

Preminuo je novembra 2018. godine i sahranjen je u Maloj Drenovi.

ĐORIĆ Sibin (1858-1901), sveštenik, član Duhovnog suda.

Rođen je 20. juna 1858. godine u Poljni kod Trstenika, od oca Marisava, trgovca iz Poljne i narodnog poslanika za levački srez (1877), i majke Milosave iz Dragova. Osnovnu školu završio je u Poljni, dva razreda gimnazije u Kruševcu i dva u Kragujevcu. Bogosloviju je upisao 1874, a zbog rata sa turcima završio 1879. godine. Nakon toga radio je kao učitelj u: Svileuvi, Ratkoviću, Medveđi i Trsteniku. Rukopoložen je 20. jula 1884. godine u Sabornoj crkvi u Beogradu za đakona, a odmah sutradan za sveštenika i poslat na Bunarsku parohiju u Jagodinskom okrugu. Godine 1876. premešten je u parohiju u Kraljevo i postavljen za sekretara Žičke konzistorije i veroučitelja čačanske gimnazije. Ukazom kralja, 1888. godine, postavljen je za člana Žičke konzistorije, docnije Duhovnog suda. Kao protivnik Obrenovića proganjan je i penzionisan 1894. godine. Kasnije je, ipak, Rešenjem arhijerejske vlasti, a po pristanku kruševačkog sveštenika Spiridona Koprivice, već oboleo, postavljen na njegovu parohiju (Četvrta kruševačka parohija, deo Kruševca, Čitluk i selo Lazarica, 386 doma, 2.112 duša).

U „Hrišćanskom vesniku“ objavio je 1886. godine tekst „Današnji naš društveni položaj i jedan predlog sveštenstvu“ i u njemu predložio stvaranje svešteničkog udruženja jer je ondašnja velika politička podela među sveštenicima mogla jedino tako biti prebrođena. Prvo je 1888. osnovano Žičko eparhijsko udruženje, a 1889. godine Svešteničko udruženje u Kraljevini Srbiji. Bio je jedan od sekretara udruženja, a predsednik episkop žički, Sava Dečanac (Đorđe Barać). Takođe, u Kruševcu je osnovao Žensku radničku školu i predao je na staranje Ženskoj podružini.

Član je izdavačkog odbora časopisa „Žiča“, 1889. godine. Saradnik više crkvenih časopisa. Objavio je veliki broj teoloških i književnih tekstova u crkvenim časopisima: „Hrišćanski vesnik“ (1885-1887), „Crkveni glasnik“, (1887, 1888), „Žiča“ (1889), „Vesnik Srpske crkve“ (1891-1899), „Društveni list“ (1892), „Glas eparhije niške“ (1899). Bio je poverenik „Srpske književne zadruge“, a prikupljao je i narodne umotvorine. Njegova „Zbirka narodnih pesama“ u rukopisu se čuva u Arhivu SANU-a.

Za svoju revnosnu službu i sveštenički rad odlikovan je Crvenim pojasom, a za svešteničke i građanske vrline, na Cveti 1899. godine, ukazom kralja Aleksandra Obrenovića, odlikovan je Ordenom Svetog Save V reda.

Sa suprugom Magdalenom imao je ćerke, Darinku (1882-1949) i Milicu (1896-1956).

Upokojio se u 43. godini, 17. februara 1901, i sahranjen u Kruševcu.